Δευτέρα 13 Φεβρουαρίου 2012

Περί αγανάκτησης ο λόγος.

Σκευτόμουν να γράψω αυτό το άρθρο για όλους εσάς που το κίνημα των αγανακτησμένων φαντάζει μία λύση για τη κοινωνική αδικία που βιώνουμε στις μέρες μας.

   Αρχικά, μπορούμε να πούμε πως η κρίση δεν έχει χτυπήσει τη χώρα μας πραγματικά. Είναι μια τεχνοκρατικής φύσεως κρίση, σε ένα παγκόσμιο περιβάλλον που μπορούμε να το βαφτίσουμε εύλογα "χρηματιστηριακό ιμπεριαλισμό" ώς ανάλογο του στρατιωτικού ιμπεριαλισμού που ζούσε η ανθρωπότητα από την εποχή του χαλκού, με τις επικές μάχες με τα ιππήλατα άρματα (που περιγράφει ο όμηρος και τα ινδικά μαχαμπαράτα και ραμαγιάνα), ώς τις μέρες μας, με τα τεθωρακισμένα άρματα μάχης, καθώς απότερος σκοπός του ήταν η εκμετάλλευση των πόρων των υπό κατοχή κρατών. Βλέπετε κάποτε ο «εχθρός» είχε υπόσταση, λεγόνταν «κατακτητής», «πολίτης» (για τη τάξη των δούλων) «πραίτορας», «χούντα», «μπάτσος», «Τούρκος», «αλλόθρησκος», «εργοδότης» ή οποιαδήποτε μορφή εξουσίας, η οποία περιόριζε το δικαίωμα σου στην ελευθερία. Τώρα όμως ο εχθρός σου, ποιός είναι, μία αόρατη αρχή; Ή μήπως μερικοί πανούργοι μισάνθρωποι; Μήπως συνδιασμός αυτών; Ευρωπαική Ένωση; Γκολντμαν Σαχς, Τρόικα και ΔΝΤ; Όπως και να τον ονομάσεις, παραμένει αλόβητος στη θέση του, ανέγγιχτος, κάνοντας τον πόλεμο από Η/Υ πλεον, παρά τις διαδηλώσεις των αγανακτησμένων ανά την υφήλιο. Γιατί;

   Έτσι που θα σας το διηγηθώ, θα σας φανεί σαν παραμυθάκι, αλλά ένας σοφός που το έζησε με όλο του το είναι, μου το εκμυστηρεύτηκε και να εγώ με μορφή ιστορίας, σας το παραθέτω. Αφού λοιπόν μαζεύτηκαν στη στρογγυλή τραπέζη, σαν σύγχρονοι άρχοντες της γης, απεφάσισαν, να αφανίσουν και να εξαθλιώσουν το κόσμο, κλέβοντας τους το βιος, δίοτι αντιλήφθησαν, ότι το σύστημα του καπιταλισμού έδωσε τέτοιες ελευθερίες, με βάση την αρχή της ελεύθερης αγοράς, όπου ακόμα εγώ και εσύ, μπορούσαμε, εν δυνάμει  να πλουτίσουμε. Πολλοί πλούσιοι όμως συνεπάγεται εξουσία σε πολλούς και αυτό δεν τους συνέφερε. Γι’αυτό λοιπόν σκεύτηκαν να πάρουν μέτρα λιτότητας σε ΌΛΑ τα κράτη της γης (όχι μόνον στο δικό μας), για να εκμηδενίσουν το μεσαίο εισόδημα, τον φτωχό να τον αφανίσουν, να αφήσουν λίγα προνόμια στην αστική τάξη η οποία και τους δίνει την ψήφο εμπιστοσύνης να κυβερνούνε και απεριόριστη ελευθερία στους προύχοντες, όπου δεν θα πληρώνουν φόρους. Πώς όμως θα εφαρμόσουμε μέτρα λιτότητας; (austerity measures εις την βαρβαρικήν) σκεύτηκαν; Η απάντηση: Δημιουργώντας μια παγκόσμια κρίση και με αφορμή αυτή, να εφαρμόσουμε αυτή την αντιλαική πολιτική, εξουθενώνοντας την ανθρωπότητα.

   Και φυσικά βρήκαν την αφορμή. Να χτυπήσουν την Ελλάδα. Μία χώρα με αστείρευτο πλούτο κάτω από το χώμα της, που δυστυχώς οι νεοέλληνες ποτέ δεν σεβάστηκαν και ως εκ τούτου, δεν το αξίζουν. (Βλέπε αρχαίες πόλεις πως σκεπάστηκαν κάτω από το τσιμέντο, πχ Ελευσίνα). Ξέρουν πως η Ελλάδα, πάντοτε ήταν φτωχή χώρα, αλλά πάντοτε υπερήχε πολιτισμικά από τους κατακτητές της, όπως πολύ όμορφα διετύπωσε ο Οράτιος στις επιστολές του: «Graecia capta ferum victorem cepit, et artes intulit agresti Latio» ότι δηλαδή  «η ηττημένη Ελλάς κατέλαβε τον άγριο νικητή της, και έφερε τις τέχνες στο αγροίκο Λάτιο», φράση που είχα δει σε ένα βιβλίο ιστορίας του γυμνασίου και από τότε έμεινε η αγαπημένη μου. Γιατί όμως την Ελλάδα; Γνώριζαν λοιπόν οι κύριοι ότι η χώρα μας, είχε προβήματα στο εσωτερικό της, με διογκωμένο δημόσιο τομέα, εκκλησία και στράτευμα (επίσημα η Ελλάδα διαθέτει 1300 άρματα μάχης, τα περισσότερα και αρτιότερα από όλη την Ε.Ε, γι’αυτό ας είμαστε περήφανοι για τον ετοιμοπόλεμο Ε.Σ), τομείς οι οποίοι στρεβλώνουν την οικονομία της χώρας μας όπως ακριβώς οι μαύρες τρύπες το χωροχρόνο (για όσους διάβασαν ποτέ Stephen Hawking). Ήξεραν επίσης το πελατειακό σύστημα και το τρύπιο από παντού διεφθαρμένο Κράτος. Και δούλευαν τα τελευταία έτη με την ασύλληπτη μπίζνα που έπαιζε με τη Τουρκία, μεταφέροντας τελικώς 2.000.000 λαθρομετανάστες στας Αθήνας. Ναι κυρίε μου, δύο εκατομύρια. Τα 2/10 του Ελληνικού πληθυσμού είναι λαθρομετανάστες που ζουν στο κέντρο της Αθήνας. Το γεγονός αυτό, μαζί με τις πυρκαγιές των τελευταίων ετών ήτανε το κόκκινο χαλί για να πατήσουν και να περάσουν τα σχέδια τους. Βλέπετε μία πόλη που το ήμιση του πληθυσμού είναι λαθρομετανάστες, αισθάνεται ευνουχισμένη με το σπίτι να αποτελεί φυλακή και καταφύγιο την ίδια στιγμή και δεν αντιδρά... (Τελικά όλα συνδέονται σιγά σιγά). Έτσι λοιπόν, απειλώντας πως δεν πρόκειται να χρηματοδοτούν πια και ότι θα καταρρέαμε, μπήκανε στη μέση και εφαρμόζουν τα εξωντωτικά μέτρα που βιώνουμε καθημερινά όλοι μας.

   Θα μου πείτε τώρα, στις άλλες χώρες που δεν υφίσταται κρίση (ούτε εδώ υφίστατο, αλλά την δημιούργησαν εικονικά), πώς εφαρμόζουν τα μέτρα; Άν παρακολουθίσατε συνεντεύξεις από τον λαό των διαφόρων κρατών που δεν υφίστανται κρίση (Βόρειες χώρες κυρίως, γιατί στις νότιες υπήρχε πατήμα και δημιούργησαν αυτή τη τεχνική κρίση) θα είδατε πώς διαμαρτήρονται λέγοντας «εγώ δεν φταίω να μειώνεται το είσοδημα μου, για να δίνουμε λεφτά στην Ελλάδα» ή «εμείς εδώ στη Γερμανία δουλεύουμε ενώ στην Ελλάδα κάθεστε και δεν θέλουμε να σας πληρώνουμε, όμως μας το επιβάλλουν». Όπως καταλαβαίνετε η προπαγάνδα καλά κρατεί. Έχουν δημιουργήσει την ψευδαίσθηση στους λαούς του βορρά, ότι τα μέτρα που πέρνουν είναι για να βοηθήσουν την Ελλάδα ως μέλος της Ε.Ε και κατ’επέκταση την ίδια την Ε.Ε και το ευρώ από μία επικείμενη κατάρρευσή τους. Και κανείς δεν θέλει να χάσει το ευρώ απο δαύτους, ούτε να διαλυθεί η Ε.Ε. Άρα λοιπόν αποσαφηνίσαμε πως έφτασαν και εφαρμόζουν τα μέτρα.

   Τώρα πρέπει να μιλήσουμε και για την αντίδραση. Η οργανωμένη αντίδραση είναι η λύση σε κάθε κοινωνία. Κάθε κοινωνικοπολιτική - (παύλα) θρησκευτική αλλαγή, ήλθε μετά σιδήρου και αίματος, ποτέ αναίμακτα. Το κώνιο του Σωκράτη και η ωρίμανση της Αθήνας, η μετάβαση από το δωδεκαθεισμό στο χριστιανισμό, από τις πόλεις – κράτη, στην αυτοκρατορία, από την αυτοκρατορία στη φεουδαρχία, από τη φεουδαρχία στην αστική επανάσταση κοκ... όλα γίνανε με αίμα. Το γνωρίζουν λοιπόν εκείνοι. Έτσι λοιπόν φοβούμενοι μία τέτοια οργανωμένη, στοχευμένη, μαζική και λαική επανάσταση, τί κάνουν; ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ. Επειδή αυτοί κινούν τα ΜΜΕ, μπορούν και την κάνουν πιο εύκολη τη δουλειά. Δημιουργούν μία κατάσταση, αυτή των αγανακτησμένων, δίχως κανένα στόχο, δίχως καμία οργάνωση (μουτζώνουν τους 300, σιγά το πράγμα) με απότερο σκοπό την εκτόνωση αυτής της δυσαρέσκειας, της «αγανάκτησης» με ένα τρόπο που δεν θα προξενήσει κοινωνική και πολιτική αναταραχή. Με αυτό το τρόπο κερδίζουν εις διπλούν. Και εκτονώνουν τη λαική δυσαρέσκεια, αλλά κερδίζουν και κάτι άλλο πιο δυνατό, ψήφους. Δίοτι η προπαγάνδα δεν τελειώνει εδώ. Αν παρατηρήσατε, οι αγανακτησμένοι μουτζώνουν τους 300, οι σελίδες στο facebook όλες βρίζουν τους 300. Γιατί; Ποιοί τις κατασκεύσαν; Φυσικά οι ίδιοι. Τους βολεύει να νομίζει ο λαός ότι γι’αυτό το χάλι που φτάσαμε, φταίνε όλοι και όχι αυτοί οι δύο οι «μεγάλοι». Τους βολεύει ο λαός να ρίχνει το φταίξιμο σε όλους και όχι μόνον αυτούς. Κι αυτό γιατί ο λαός δεν θα ψηφίσει κάποιον συναυτουργό στο έγκλημα.

   Κλείνοντας επειδή σας ζάλισα, θα ήθελα να σας προτρέψω να σκευτείτε τί ακριβώς είστε. Αγανακτισμένοι; Ή σα και ‘μένα όπου η λέξη τούτη, δεν αγγίζει το συναίσθημα που νιώθω ούτε στο ελάχιστο; Όπου η λέξη αγάκτηση είναι πολύ μικρή για να εκφράσει το μένος που αισθάνομαι για εκείνους τους προδότες που πουλάνε τη χώρα μου, τη χώρα που πέστε με ρομαντικό, αλλά την αγαπώ. Όχι είμαι κάτι παραπάνω από αγανακτησμένος. Ευχαριστώ δεν θα πάρω...


Εμμανουήλ Λεμπιδάκης
Γεωλόγος - Γεωφυσικός και Έφεδρος Ανθυπολοχαγός ΠΒ