Δεν μπορώ να βρω πιο συγκινητική, πιο ασυγκράτητα θαραλλέα, πιο βαθειά ανθρώπινη πράξη, που μνημονεύεται τούτη την ημέρα, από την βρεφοκτονία και αυτοκτονία των Γυναικών στο Σούλι. Ποιός Ανδρούτσος, ποιος Κωλοκοτρώνης; Τόσο μελανές ψυχές, τόσο προδομένες, που κατακλίζουν τη γη, με το πορφυρό των ίδιων τους των σπλάχνων. Η γυναικοσύνη, το μεγαλείο της ανθρώπινης ύπαρξης, σε ένα μονάχα στίχο "Έχε γεια καημένε κόσμε, έχε γεια γλυκιά ζωή..."Εμμανουήλ Λ.
